Tesselaar Tulip Festival

Een paar weekjes geleden kwam Mary (een van de moeders van school) naar me toe. In september is er het Tesselaar Tulip Festival. Of wij misschien zin hadden om daar samen met haar gezin (man Tim en zoon Lachlan) naar toe te gaan. Het schijnt een Nederlands tintje te hebben. Dus ze dacht gelijk aan ons. Er zou zelfs een Dutch weekend zijn. Jammergenoeg viel dit gelijk met ons weekend Sydney. Maar het weekend van 27 en 28 september was er Food, Wine en Jazz weekend. Nou ik lust wel Food en Arjon wel Wine ook; dus helemaal gezellig.

Om 10 uur vanochtend vertrokken we richting Silvan; ongeveer een uurtje rijden van ons vandaan. Alleen de rit ernaar toe was al weer een beleving op zich. Wat is het toch weer mooi om te kijken naar de prachtige natuur en je te verlekkeren aan de prachtige huizen (Ja mijn gedachten over waar we ons droomhuis met de tijd te kopen is al weer veranderd). Na een rustige rit, want Yarno wilde graag bij Lachlan in de auto (hij had een PSP), kwamen we dan aan. Het leek wel de keukenhof; overal tulpen.



Na het betalen van de entree (ja ook hier kost alles geld) konden we rondstruinen op het enorm grote terrein. En al gauw konden we het Nederlandse tintje ontdekken. Hmm er waren lekkere poffertjes, echte kroketten en frikandellen en verschillende andere lekkere Nederlandse hapjes. Voor de kinderen hadden ze wat leuks gemaakt. Tussen de bloemen hadden ze zeven kabouters neergezet met elk een naam van een tulp. Voor degene die alle zeven namen had, was er een kadootje. Nou ideaal dus voor de jongens. We hebben ze behalve wat eten en drinken niet gezien. Na wat rondwandelen door de mooie tuin, ze hadden er zelfs een "fairy" tuin, besloten we wat van de hapjes te gaan proeven. Na even zoeken naar een tafeltje konden we in het heerlijke zonnetje genieten van echte krokketten en frikandellen. Gelukkig was de wachtrij hier geen 45 minuten zoals op de Dutch Day. Mary en Tim waren wel nieuwsgierig na al dat Nederlands en het was niet slecht. De kroketten waren een beetje koud, maar wel te eten.

Na weer even langs de kraampjes te zijn gelopen, vroeg Tim of we het leuk vonden om nog even langs Grants Reserve te gaan. Daar schijnen heel mooie vogels te zijn, die je mag voeren. Dus Lisette natuurlijk blij, diertjes voeren joepie. Na weer een mooie tocht, kwamen we daar aan. En geen woord teveel gezegd, wat een mooie vogels heb je daar. Na het kopen van wat zakjes zaad gingen we klaarstaan. Kom maar op vogels. Maar in het begin waren ze geloof ik niet zo hongerig. Beestjes krijgen natuurlijk de hele dag door van die rare bezoekers met van die zakjes. Maar na even geduldig te hebben gewachten, kwamen dan toch de kakatoos op de balk zitten en aten ze uit je hand. Zo grappig om te zien. Alleen jammer dat ze soms mijn duim voor een grote zaad aanzagen, maar echt pijn deed het niet hoor. En laten we zeggen alweer een ervaring rijker.



Na onze zakjes leeg te hebben, besloten we weer terug naar huis te gaan. Tim wist wel een leuke weg terug. En ja alweer een prachtig mooie rit door het heerlijke Australie.

Na thuiskomst nog even gezellig hier een Australisch bakkie thee (met melk bah) gedaan. En alweer een leuke en gezellige dag is er achter de rug.

Sydney

Op vrijdag 19 september was het onze trouwdag. Jawel we houden het alweer 11 jaar met elkaar uit. Daarom wilden we net als de andere jaren graag een weekend met zijn tweetjes weg. Nou gelukkig heb ik hier Pauline en zij wilde wel voor onze twee bengels zorgen. Nou helemaal lief natuurlijk. Dus op donderdag na school heb ik de jongens bij haar gebracht.

Vrijdag om vijf uur ging de wekker; jawel ik moest alweer vroeg mijn bed uit. Om 8 uur vertrok ons vliegtuig op weg naar het mooie Sydney. De weersvoorspellingen waren prachtig; het hele weekend eind 20 graden. Dus de koffer zat vol met korte broeken.

Na een snelle vlucht waren we zo rond 10 uur in ons hotel. Van een van de moeders hier op school hadden we een aantal tips gekregen, want zij heeft in Sydney gewoond en dit hotel was daar 1 van. En wat een hotel zeg. Heb nog nooit in zo'n mooi hotel gezeten; prachtige grote kamer op de 27e verdieping met een supermooie badkamer en een uitzicht wow. We keken uit over Harbour Bridge en the Opera House; gewoon te mooi voor woorden.



Na snel onze spullen op de kamer te hebben gebracht, gingen we op ontdekking op naar de haven. Na een flink aantal trappen afgedaald te zijn, kwamen we aan bij het gebied the rocks en de haven. Wat een ontzettend gezellig gebied is dat zeg. Na een lekker drankje aan het water, zijn we naar het Opera House gelopen. Wat een mooi gebouw. En wat opvallend is, is dat het dak uit allemaal kleine steentjes bestaat, zo grappig.

Na het maken van veel foto's en films hebben we de boot naar Darling Harbour gepakt. Wat zo ontzettend grappig is, is dat het vervoer hier over het algemeen met een de ferrie gaat. Ben je zo op de plek waar je wilt zijn. Darling Harbour is de plek waar bijvoorbeeld het acquarium en wild life gebouw zijn. Maar dit wilde we toch liever bewaren voor een keer met de kinderen. Na een heerlijke lunch langs het water hebben we wat door het winkelcentrum gelopen. Daar pakte we de monorail naar China Town. Was wel leuk om even te zien, maar veel kleiner dan verwacht. Ook was daar in de buurt Paddy Market, maar dat vonden we weer iets minder.



Toen was het alweer tijd om terug te keren naar het hotel om ons klaar te maken voor de avond. Maar je raadt het al. Als je trappen afgaat, moet je ze ook weer op. En de meeste weten wel, dat mijn conditie niet al te best is. Dus afgepeigerd kwam ik weer boven bij het hotel aan. Na lekker tutten besloten we om in het hotel te blijven eten. Het restaurant zat op de 36 verdieping met weer een uitzicht over de haven; 's avonds is het nog mooier. Man man wat een restaurant is dat zeg. Heb nog nooit zo lekker gegeten. Dus met onzettend volle buikjes gingen we naar ons heerlijke bedje.

Na een overheerlijk ontbijt; jawel zo'n uitgebreid ontbijt heb ik nog nooit gehad, besloten we de ferrie te pakken naar Manly Beach. Na een tocht van ongeveer 30 minuten heerlijk in het zonnetje met een heerlijk windje kwamen we terecht in een plaatsje op zich. Heel anders dan de city met laagbouw en ontzettend veel gezellig winkeltjes. Natuurlijk moesten we ook even het strand bekijken. Maar hoewel we onze zwemspullen hadden meegenomen, besloten we maar om die in de tas te laten zitten. Mensen wat was het druk op dit strand zeg; niet normaal. En ook was het niet geschikt voor Lisette, want het was echt een jongerenstrand.

Na wat gewinkel en een drankje besloten we maar om terug te gaan naar het hotel om daar even lekker te lounchen; heerlijk aan de cocktail en de hapjes hmmm.

's Avonds na alweer wat getut hebben we de boot weer genomen naar Darling Harbour om daar in de haven heerlijk Thais te gaan eten; jammie jammie was het weer. Dus met een nog dikker buik, rolde we 's avonds ons bedje weer in om 's ochtends om half 8 alweer op te staan, want we moesten weer naar huis.

Na wat ergernissen van de taxichauffeur omdat de stad voor een groot gedeelte afgesloten was door de brugloop en ergenissen van mij wegens de slechte service op het vliegveld, kwamen we rond 2 uur toch weer veilig aan op het mooie Melbourne. Want hoe mooi ik Sydney ook vond, er willen wonen doe ik niet. Is het mij toch te yuppie achtig voor. Nee laat ons maar in het gemoedelijke Melbourne blijven.

Na een uurtje rijden naar Pauline om onze schatjes op te halen, konden we daar gelijk weer aan de taart om nog even Jasmijns verjaardag te vieren. 's Avonds voor het laatst nog even met zijn allen uit eten om het geslaagde weekend met ontzettende lachbuien af te sluiten.

Nogmaals lieve familie Van Houten ontzettend bedankt voor het opvangen van onze kids.

Onze eerste keer skieen hier

Gisteren was het dan zover eindelijk gingen we hier de skipistes ontdekken. Nadat we onze vakantie hebben geannuleerd omdat er geen sneeuw was, moesten we het toch een keer proberen. De afgelopen tijd is er hier ontzettend veel sneeuw (in de bergen dan he) gevallen dat we besloten allemaal een dag vrij te nemen om er op uit te gaan.

Na om 5 uur opgestaan te zijn, wassen, eten kindjes wekken zaten we om kwart over 6 in de auto op weg naar wat er komen ging. Het was een rit van ongeveer 3,5 uur. Alleen de rit ernaar toe was al ontzettend mooi; echt prachtig gebied. Maar wel raar hoor op weg naar de sneeuw met onderweg borden pas op voor kangaroos.

We hadden van een collega van Arjon een adres voor skihuur gehad, dus nadat we alles hadden verzameld, waren we om 10 uur op de piste. Jeetje wat een aparte gewaarwording. Toen we door het poortje kwamen sneeuw en eucaliptusbomen (nee er zaten nog net geen koala's in).

Mount Buller was het waar we terecht kwamen en we hadden gelijk zoiets van dit is leuk en gezellig. Voor het eerst was ik ergens waar de hotels echt langs de pistes stonden.

We hadden echt een prachtige dag uitgekozen, want de hemel was strakblauw met een heerlijke zon, maar de sneeuw was echt enorm (ik geloof 1,5 meter of zo).



Nou gelukkig waren we het allemaal nog niet verleerd dus we hebben echt heerlijk veel afdalingen kunnen maken. Ja zelfs mama ging over een baan met hobbels.

Alleen 1 keer had Arjon zich een beetje vergist in mijn skikwaliteit. Hij zei als we naar die skiliftt skieen, kom je makkelijker bij het gebied waar we moesten zijn. Nou eerste stuk ging goed, maar het eind, ik kon wel janken. Wat bleek achteraf dat stuk was zwart. Nou degene die mij kennen, weten dat ik daar niet vrolijk van wordt. Dus ik stond daar op de helft helemaal verstijft van angst. Geen haar op mijn hoofd die er nog over dacht om een draai te maken. Dus Arjon proberen mij tussen zijn benen mee te nemen. Nou ben ik daar toch iets te groot voor geloof ik, dus daar lag Lisette. Maar het scheelde wel want ik gleed een lekker stuk naar beneden. Maar ik was er nog niet, dus ik dacht bekijk het maar. Ik mijn skies uit en ben het laatste stuk gelopen. Maar ach niets gebroken dus ik kon het laatste stuk van de dag heerlijk op mijn groene pistetje verder gaan.

Maar wat was deze mama trots op haar 2 kanjers zeg. Geen probleem, wat zwarte piste daar maken wij ons niet druk om, hup zo beneden waren ze hoor.

Om kwart voor vijf was het echt de laatste lift die ging, dus helaas het mocht echt niet meer. Dus spullen maar ingeleverd en nog even lekker wat gegeten en op naar huis. Waar we rond kwart over 10 allemaal heerlijk ons bedje in rolde.

Maar al met al een heerlijke dag. Hopen dat de sneeuw nog lekker lang blijft liggen, want als we een weekend vrij hebben (dat tot het weekend van 26 september niet het geval is) pakken we nog een weekendje.

(meer foto's zijn te zien in ons online fotoboek)

Port Douglas

In het begin van het jaar hadden we een skivakantie naar Falls Creek geboekt. Maar helaas geen sneeuw in Falls Creek. Gelukkig hadden we een garantie op de vakantie. Dit houdt in dat als je niet kunt skieen, je je geld terug krijgt. Dus woensdag voor vertrek nog even snel naar het reisbureau voor een last minute. Nou werkt het hier dus niet zoals in Nederland. Dus het was even zoeken want een vlucht is dan wel duur. Maar met hulp van een ontzettend vriendelijke vrouw hadden we een plekje in een resort genaamd Port Sea in het mooie Port Douglas in Northern Queensland; ongeveer een uurtje van Cairns vandaag. Volgens deze vrouw een heel goed resort op een prachtige plek.

Dus zaterdag de 28e om kwart voor zes 's avonds gingen we de lucht in om om 9 uur in Cairns weer te landen. Daar werden we opgewacht; voor het eerst onze naam (nou ja bijna) "Blasblom" op een bordje. Na een ritje van ruim een uur kwamen we bij ons resort. Nou geen woord teveel gezegd, wat een mooie plek met een ontzettend leuk zwembad en een fijn appartement met alles erop en eraan. Een groot balkom met een prachtig uitzicht op het zwembad.



Zondag op ontdekking rond het appartement. Terwijl Arjon even boodschappen ging doen, ging ik met Yarno en Naomi op zoek naar het strand, dat volgens de omschrijving 150 meter verder moest liggen. En ja hoor na even ronddwalen, vond ik toch het goede pad, dat gewoon rechts lag (en ik had echt mijn bril wel op hoor). Via dat pad liep je door een stukje bos en daar lag het prachtige strand. Het was echt zo mooi met palmbomen aan de rand, kokosnoten die eruit waren gevallen op het strand; echt uit een boekje zo mooi. Dus nadat Arjon terug was, zwemspullen meegenomen en op naar het idyllische plekje. Heerlijk zwemmen in de zee, dat goed te doen was voor Yarno en Naomi qua diepte, maar wel leuke golven om in te springen.



Maar kinderen willen toch ook wat anders, dus rond een uur of 3 toch op naar het zwembad. Nou was wel even wennen, want het water was wat fris, maar ach daar hebben de kids geen last van. Dus die vermaakte zich prima met het glijbaantje, onder de watervallen en met de basketbal in het zwembad.



Nu werd het tijd om Port Douglas onveilig te maken met een bezoek van ons. Na lekker gedoucht, getut waren we allemaal klaar. Na een stukje lopen van ongeveer 10 minuten, kwamen we in het centrum. Wat een ontzettend mooie omgeving met alleen maar luxe resorts en een gezellige straat vol winkeltjes, restaurants en barretjes. Helaas voor Lisette, fijn voor Arjon bijna alle winkeltjes gingen om 5 uur dicht.



Zo hebben we eigenlijk de hele week doorgebracht, lekker ontbijten, strand, zwembad en naar het centrum voor heerlijk eten. Op het strand hebben we echt van allerlei kleine krabbetjes en zo gezien. Heel leuk was al die kleine balletjes die ze maken. De hele tijd liep ik maar te kijken of ik niet van die lieve beestje zag.



Maar Port Douglas had zoveel meer te bieden dus we wilden toch op ontdekking. Ja je leest het goed, Lisette is verandert (dus niet alleen jij Tony). Bij de receptie hadden ze zoveel mooie folders van uitjes. We besloten om naar The Great Barrier Reef te gaan. Met de organisatie Quicksilver gingen we dinsdag daar naartoe. Om kwart over 9 werden we bij ons hotel opggepikt. Om om 10 uur vanuit de haven te vertekken. Gelukkig in flinke boot, dus geen last deze keer van zeeziekte. We zouden met de boot naar een groot platform varen op een van de riffen genaamd Agincourt Reef. Daar kon je snorkelen en duiken. Er was een onderwaterplatform, dus prima om je te vermaken.

Na een vaart van ongeveer 1,5 uur, waar we in de verte nog wat dolfijnen zagen, kwamen we dan bij het platform aan. We hadden nog niets geboekt omdat ik niet zeker wist wat Naomi en Yarno wilde. Maar rond het platform was een groot gebied afgezet, waar je kon snorkelen. Dus toch maar proberen en de jongens wilden ook mee. Na het uitzoeken van de juiste flippers, brillen, snorkels en voor mezelf en de jongens een vest, gingen we dan. Nou dit was de mooiste ervaring die ik tot nu toe hebt opgedaan. Je kijkt door het brilletje het water in en ziet zoveel ontzettend mooie dingen. Ook Yarno en Naomi vonden het mooi. In het begin nog een beetje bang voor de vissen, maar dat wende snel. Na 10 minuten had Yarno het wel gezien, dus hij ging weer op het platform. Maar wij gingen nog even verder met het bekijken van al het moois. Je waant je gewoon in een groot aquarium. Het is niet voor te stellen dat dit gewoon de natuur is. Onder water zwom ook iemand rond die je op de foto zette, dus ook nog levend bewijs dat we echt hebben gesnorkeld.



Na een tijdje ronddobberen, kregen we het toch wel wat koud en besloten we terug te gaan. Naomi zwom achter mij, maar omdat het water niet hoog was, kwamen we echt vlak over het koraal en dat mocht je niet aanraken, dus Naomi een beetje bang en we moesten echt door scholen vissen terug zwemmen. Maar uiteindelijk toch goed aangekomen. Op de boot stond daar een heerlijke lunch klaar. Nou ik kan niet anders dan zeggen pico bello; warm en koud, vers fruit en ik heb nog nooit zulke lekkere garnalen gegeten zeg (of misschien door de roes, kan ook).

Na volle buikjes wilde we toch weer even kijken, dus hup weer met zijn allen het water in. Ook nu had Yarno er na een minuut of 10 wel weer genoeg van, dus ik bracht hem weer even terug naar het platform om daarna weer terug te keren na al het moois. Na weer een tijd rondzwemmen, begonnen we toch wel koud te worden en was het ook al weer tijd, dus toch maar alles gedag gezegd en wat warms en droogs aangetrokken om na weer ongeveer 1,5 uur helemaal hyper maar wel moe weer terug te zijn in Port Douglas.

Ik kan niet anders zeggen dat deze organistatie echt een aanrader is. Alles zo perfect geregeld, heerlijke lunch. Dit was echt een dag om nooit te vergeten. 1 Van de mooiste ervaringen die ik hier hebt opgedaan.

Omdat we zaterdagavond pas weer zouden vertrekken en toch al in de ochtend ons appartement uit moesten, besloten we om de zaterdag goed te besteden. We zijn die dag naar Hartley's Crocodile Adventure gegaan. Ook dit was weer een ontzettend leuke dag. We kwamen daar precies op tijd aan om het voeren van de krokodillen te zien. Wat me het meeste verbaasde was de klap van die kaken. Echt dat hoor je zo ontzettend goed; wat een kracht zit daarin. We kregen een heel leuke uitleg over de krokodillen en ondertussen probeerde ze ze te voeren.



Na het voeren zijn we wat rondgelopen. Naast krokodillen hebben ze ook de andere Australische dieren zoals walibies en koala's. Bij het gebied van de walibies lag er eentje heel rustig op het gras. Je kon hem gewoon aaien en knuffelen; heel lief. Daarna de koala's kijken. Wat zijn dat altijd toch lieve beesten. Toen we even verder waren gelopen en verschillende krokodillen hadden gezien, kwamen we weer terug in dat gebied omdat er voor de kinderen een soort show was. Wat bleek toen bij de koala's; er was een klein babytje; zo schattig heb ik nog nooit gezien. We hebben daar echt een hele tijd staan kijken met oh en ah's en veel foto's en films gemaakt.



Toen begon de show. Daar werden een aantal dieren getoond en een leuke uitleg over al deze dieren. Ook gingen ze rond zodat je ze even kon aanraken. Er was een hagedis; een beetje zielig beestje, want hij was aan een kant verlamd. De jongen die hem gevonden heeft en sindsdien voor hem zorgt, vertelde er wat erover. Hij was al baby door een kookabura door elkaar geschut. Ook was er nog een slang en een soort papagaai.



Helaas konden we niet alles afkijken, want om 1 uur moesten we bij de boot zijn om tussen de krokodillen te varen. Het park is in de wetlands gebouwd en door die wetlands kan je dan met een beveiligde boot varen. Zo indrukwekkend weer. Met een heel leuke gids die leuk kon vertellen en ze ook wat te eten gaf, zodat je weer die indrukwekkende klappen met die kaken kon zien.



Na de bootrit hebben we lekker geluncht boven de krokodillen. Echt zo gaaf, je kijkt door het gaas naar beneden en daar drijven ze gewoon.

Na de lunch was er een slangenshow. Daar werden een van de gevaarlijkste slangen getoond met weer een heel leuke uitleg en een grote python. Na de show kreeg je de gelegenheid om deze python van dichtbij te zien en aan te raken en kon je er ook mee op de foto (wel tegen betaling natuurlijk). Nu had ik dat al een keer gedaan, maar het blijft fascinerend, maar Yarno wilde ook deze keer wel graag. Helaas mocht hij nog niet alleen, dus mama ook mee. Ik was een trotste mama, want Yarno hield hem gewoon bij zijn kop vast; heel stoer.



Daarna was het tijd voor een krokodillenshow; wat geweldig. Ik was zo onder de indruk van alles. Die man liep daar gewoon op zijn blote voeten in het water waar de krokodil lag. Alweer een leuke uitleg en demonstraties zoals de dodenrol. Daarna was er gelegenheid om met een kleine krokodil van 1 jaar oud op de foto te gaan; nou dit wilde wij natuurlijk ook wel. Weer gingen mijn stoere man en ik op pad. Maar nu wilde Naomi ook wel eens stoer zijn. Dat voelde echt zo apart zo'n krokodilletje in je handen. Bij het wachten op de foto stonden we nog wat met het meisje te praten en zij vertelde dus dat zelfs deze kleine krokodil al zo sterk was. Ze hadden zijn bek dichtgetapd. Als ze dat niet zouden doen zou hij zo je hand eraf kunnen bijten. Maar goed dat we dat pas achteraf hoorde.



En toen was de tijd alweer om, terwijl er in het park nog veel te doen was. Maar wij moesten weg, want we moesten onze vlucht terug naar huis natuurlijk wel halen. Dus 's avonds om 9 uur zaten we alweer in het vliegtuig na een heerlijke week Port Douglas waarvan we echt ontzettend hebben genoten.

Voor iedereen die er nog niet geweest is, Great Barrier Reef is mooiste wat ik ooit gezien hebt. Port Douglas zo'n mooie plek waar je je echt in een paradijsje waant en Hartley's Crocodile Adventure een ontzettend leuk park. Niet alleen door die fantatische dieren maar ook door de fantastisch leuke mensen die er werken en zo vol humor konden vertellen over al het moois dat we daar gezien hebben.

Nu weer op naar de volgende vakantie.

Meer foto's zijn te zien in onze online fotoboeken:
Port Douglas
Great Barrier Reef
Hartleys Crocodile Adventure

Onze sportman en -vrouw

Al weer geruime tijd zijn Naomi en Yarno hier flink aan het sporten geslagen.

Zoals de meeste nog wel weten, was Naomi in Nederland ook al erg actief aan het dansen. En ook hier hebben we een ontzettend leuke dansschool voor haar gevonden, glittery tapping wonderland. De eigenaresse is de moeder van een jongen uit Naomi's klas. Ze danst hier twee avonden in de week. Op dindag danst ze een half uur klassiek en een half uur jazz. Op woensdag is het een half uur tap en een half uur jazz. Klassiek en jazz waren voor haar wel bekend terrein, maar tap is helemaal nieuw. Maar ze vind het fantastisch. Moet zeggen, het is ook ontzettend leuk om naar te kijken. Wat het leuke is, is dat het gewoon een ontzettend gezellig dansschooltje is helemaal in de Miss Lou Lou stijl, rose en glitterig. Maar het allerbelangrijkste: het is er ontzettend gezellig. Zaterdag 24 mei was het wereld tapdag. Dus ook Mis Lou Lou trok met de hele groep erop uit. Bij de pier van Frankston werd er door jong en oud volop getapt. Hier kun je zien wat een bonte menigte het is.



Ook Yarno heeft hier zijn sporten gevonden. Al geruime tijd is hij hier bezig met soccer, het Nederlandse voetbal. Er is hier in Aspendale een aantal jaren geleden een leuke soccerclub opgericht. Dus het is nog niet al te groot, maar ook hier geldt enorm veel gezelligheid. Arjon is gelijk gevraagd om te helpen en ook hij is druk met de soccer. Hij is lid van het bestuur en traint en coacht de under 8. En ook mij hebben ze weten te strikken. Ik ben lid van het kantinebestuur. Dus bijna elke zondag sta ik vroeg op (ja jullie lezen het goed) Om acht uur sta ik kant en klaar om mensen van koffie en thee te voorzien. Een van de mannen die in het bestuur zit, komt ook uit Nederland. En raadt eens wat onze clubkleuren zijn; jawel oranje shirt, wit broekje en oranje witte sokken (ja leuk voor de was moeders).



Ook heeft hij hier het Australisch Footbal ontdekt. Ook dit is weer een leuke groep met mensen en aardig wat kinderen van Yarno's school. Hij heeft hier ook al zijn favoriete footbal club gevonden, te weten Essendon. En natuurlijk hoort daar ook een auskick shirt van Essendon bij. Een aantal weken geleden was er voor de kinderen een ontzettend leuke gelegenheid. De Aspendales seniors moesten thuis spelen tegen Chelsea. De kids kregen toen de kans om in de break een wedstrijdje te spelen. Hier de foto's van een zeer fanatieke Yarno. Ik moet zeggen, ik ben een ontzettend trotse mam. Hij heeft nog nooit deze sport gedaan, maar ze zeggen dat hij het al heel erg goed kan.



Dus ook hier zijn we met zijn allen erg sportief, maar vooral gezellig bezig.